Spinele i rubiny – niezwykłe kamienie
Pod względem chemicznym spinele są podwójnymi tlenkami metali dwu- i trójwartościowych, takich jak magnez, żelazo dwuwartościowe i trójwartościowe, man­gan, cynk oraz glin i chrom. Spinele występują w Birmie, na Cejlonie, w Kambodży, Syjamie, Indiach, na Madagaskarze, w Au­stralii i Afganistanie.

Pod względem twardości zajmują miejsce w skali Mohsa tuż przed korundem i diamentem. Specjaliści roz­różniali zresztą wiele rodzajów spineli, rozmaicie też je nazywano. Więc mocno czerwony nosi nazwę rubin-spinelu, bladoróżowy —- rubin-balasu, niebieskoczerwony nazywano almandynem, odmia­ny żółtoczerwone i pomarańczowe zwano rubicelami. Półszlachetne spinele odznaczają się gorszą aparycją, czyli mętnym i prześwieca­jącym wyglądem. Odróżniano chlorospinel o barwie niebieskożółtej i ciemnozielony bądź czarny cejlonit. Czym jest w istocie rubin? To zabarwiona domieszkami chromu szlachetna odmiana Vorundu — tlenku glinu, o wzorze AI0O3. W przyrodzie występują rubiny zarówno w złożach pierwotnych, będąc wtedy gnejsy, łupki ilaste i wapienie, oraz w złożach wtórnych — w piaskach i żwi­rach. Najwspanialsze rubiny pochodzą zzwiązane z takimi skałami magmowymi, jak granity, sjenity, perydotyty, i skałami przeobrażonymi, jak Birmy, gdzie wydobywa się je z wapieni, piasków, żwirów lub po prostu z gleby. Słynne ko­palnie w okręgu Mogok były już eksploatowane w zamierzchłych czasach. Rubiny można znaleźć ponadto w Indiach, na Cejlonie, w Syjamie, na Uralu, w Montanie i Północnej Karolinie (USA Australii i Afryce. Najpiękniejsze odmiany określa się nazw „krwi gołębiej”.